با توجه به ویژگی های ساختاری کابل های برق، آنها را می توان به دسته های زیر تقسیم کرد:
نوع فراگیر: کابل برق همه جانبه به کابلی اطلاق می شود که هادی، لایه عایق و غلاف آن همگی پیوسته هستند و خط جداکننده مشخصی ندارند. این ساختار کابل نسبتاً ساده است و معمولاً در سیستم های برق فشار ضعیف و فشار متوسط استفاده می شود.
نوع فاز اسپلیت: کابل های برق فاز اسپلیت به کابل هایی اطلاق می شود که هر هادی فاز مستقل بوده و دارای خط مرزی مشخصی بین آنهاست. این ساختار کابل معمولاً در سیستم های برق فشار قوی و فوق ولتاژ بالا برای بهبود ظرفیت انتقال کابل و پایداری سیستم استفاده می شود.
نوع لوله فولادی: کابل برق نوع لوله فولادی ساختار کابلی است که در آن هادی در یک لوله فولادی پیچیده شده و بین لوله فولادی و هادی با مواد عایق پر می شود. این ساختار کابلی دارای استحکام مکانیکی و مقاومت در برابر خوردگی بالایی است و معمولاً در سیستم های قدرت در محیط های خشن مانند زیرزمینی یا زیر آب استفاده می شود.
نوع تخت: کابل های برق تخت به کابل هایی با شکل مقطع مسطح گفته می شود که معمولاً در شبکه های برق شهری و کاربردهای برق صنعتی استفاده می شود. این ساختار کابلی می تواند در فضا صرفه جویی کند و نصب و نگهداری را تسهیل کند.
نوع خودگردان: کابل های برق خودکن به کابل هایی اطلاق می شود که هیچ خط جداکننده آشکاری بین هادی و لایه عایق ندارند و خود هادی دارای خواص عایق خاصی است. این ساختار کابلی معمولاً در محیط های خاص یا سیستم های قدرت با نیازهای خاص استفاده می شود.
لازم به ذکر است که روش طبقه بندی فوق تنها روش نیست. طبق استانداردهای طبقه بندی مختلف، کابل های برق را می توان به انواع دیگر نیز طبقه بندی کرد. در عین حال، با توسعه و نوآوری مداوم فناوری کابل، انواع و ساختارهای جدید کابل به طور مداوم در حال ظهور هستند.
